Dzieje naszej dzielnicy - wiek XX
Trusostrasse (dawna ulica Truso – dziś Mickiewicza) została wytyczona na początku XX w. Pierwsze budynki wybudowano w południowej części ulicy. Do 1914 roku zabudowano część od Tannenbergallee (Aleja Grunwaldzka) do Gartenstrasse (ul. Ogrodowej). Do 1928r. powstały budynki od Gartenstrasse (Ogrodowej) do Lessingstrasse (Wojska Polskiego). W tymże roku obsadzono ul. Mickiewicza i Ogrodową drzewami.
W 1913 r. oddana została do użytku szkoła Trusoschule. Budynek szkolny swym monumentalnym stylem nawiązywał do klasycystycznych pałaców XVIII wieku. „Elbinger Neueste Nachrichten" z dn. 8.03.1913r informował, że o otwarciu nowej szkoły, a w dniu 23.12.1913 r. pisał o odbytej dzień wcześniej konferencji nauczycieli z okręgu elbląskiego. Pod koniec lat 30-tych XX w. wybudowano obok szkoły gmach, który miał być częścią olbrzymiego kompleksu budynków siedziby rządzącej partii NSDAP (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei). W wyniku przygotowań do wojny budowę kompleksu wstrzymano, a istniejący już budynek przekazano Urzędowi Skarbowemu.
W tym czasie pod nr 16 na Trusostrasse miał swoją kwiaciarnię Erich Thiessen. Po stronie zachodniej ulicy (przy skrzyżowaniu z Ogrodową – dziś sklep „Społem”) znajdowała się „Caffe Truso" G.Friese. Reklamowała się hasłem: „2 Minnuten vom Bahnhof" („2 minuty od dworca").
Podczas ostatniej wojny światowej Trusostrasse nie została mocno zniszczona. 6.02.1945 żołnierze Armii Czerwonej atakiem od strony Hindenburgstrasse (Bema) oraz Pott-Cowle Strasse (Żeromskiego) i ostrzałem z budynku i ogrodu szpitala wojskowego zdobyli ją. Atak ten od strony Urzędu Skarbowego wspomagał czołg. W 1946 r. Trusoschule opuściły wojska sowieckie i szkoła została przekazana władzom miasta w stanie dewastacji. Remont trwał dłużej niż zamierzano i rok szkolny 1946/47 rozpoczął się dopiero 10.09.1946 r.
Nowo oddana placówka oświatowa trzymała nazwę Szkoła Powszechna nr 4. Jej kierownikiem został Kazimierz Jaworski. W pierwszych miesiącach istnienia w klasach I – VII uczyło się 280 uczniów. Rok później już ponad 580. Latem 1950 roku były budynek niemieckiego Urzędu Skarbowego, po wyremontowaniu, został oddany do użytku Komitetowi Miejskiemu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KM PZPR). Na początku lat 60-tych XX w. na ul. Mickiewicza wyburzono zniszczone wojną (wypalone) budynki, m.in."Cafe Truso".
W pierwszej połowie lat 60 –tych obok szkoły rozpoczęto budowę czterech nowoczesnych bloków czteropiętrowych. Bloki te przeznaczone były dla kadry oficerskiej i podoficerskiej garnizonu elbląskiego Ludowego Wojska Polskiego. Pierwszym oddanym budynkiem był blok od strony ul. Ogrodowej (w 1965 r.), a pierwszym mieszkańcem tego bloku - sierżant S. z żoną, którzy wprowadzili się do kawalerki 16.01.1966 roku (Mickiewicza 29a/15).
Pod koniec lat 60-tych do przedwojennej kamienicy został dobudowany nowy blok mieszkalny, również dla kadry LWP, a do niego „dostawiono" parterowy budynek (Mickiewicza 23), w którym znajdowały się dwa sklepy Wojskowej Centrali Handlowej (od 2006 r. sklep rowerowy "Neksus") i sklep rybny Centrali Rybnej ( dziś „Pizzeria Primavera"). W Grudniu 70 ul. Mickiewicza była areną tragicznych wydarzeń. Gdy w Elblągu milicja rozganiała brutalnie demonstrantów, 15.12.1970 r. ok. godz.20.07 trzech młodych mężczyzn wrzuciło do gmachu KMiP PZPR butelkę z benzyną. Ogień ugaszono. 14.12.70 r. pod „Dom Partii" (tak elblążanie nazywali siedzibę komunistów) ok. godz.19.00 podeszło ok. 400 demonstrantów i zaatakowało go kamieniami. Milicja Obywatelska rozbiła demonstrację. Natomiast 17.12. od godz.12.00 pod komitetem zebrał się tłum elblążan, którzy chciał rozmowy z I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR - Władysławem Skowronem. Zamiast rozmowy na demonstrantów poleciały granaty gazowe i petardy. Elblążanie zaatakowali w odpowiedzi kamieniami milicję i budynek komitetu, który znów próbowano podpalić. Wojskowa ochrona budynku oddała ostrzegawcze strzały w stronę tłumu ze ślepej amunicji. Na odsiecz władzom partyjnym przybyło 90 milicjantów i razem z wojskiem rozpędzili manifestantów. W tym czasie władze Elbląga wprowadziły godz. milicyjną od godz.18.00 do 5.00, a następnie od godz.17:00. Mimo tego elblążanie zaatakowali oddziały milicji i sam „partyjny" budynek. Tym razem udało się go podpalić. Po zajściach Grudnia 70 od razu rozpoczęto odnowę tej budowli.
W 1971 r. ul. Mickiewicza podłączono do magistrali wodociągowej.
15.01.1974 r. nastąpiło uruchomienie Centralnego Wodociągu Żuławskiego. Natomiast 31.05.1975 r. Szkoła Podstawowa nr 4 wybrała na swego patrona Henryka Sienkiewicza. Po zmianach ustrojowych w 1989 r. i przekształceniach gospodarczych z ul. Mickiewicza zniknęły, m.in. Cukiernia Warszawska (dziś Biuro Rachunkowe), WCH, Centrala Rybna, Pasmanteria (dziś sklep odzieży używanej "EL-MIX"), Komitet Wojewódzki PZPR (teraz Urząd Skarbowy).
Na podstawie:
www.elbing.de, Wikia Elbląg, internet, "Historia Elbląga t.2, cz, I"- pod red. Andrzeja Grotha, "Historia Elbląga t.4"-pod red. Marka Andrzejewskiego, "Historia Elbląga t.5 cz.I"- opr. Mirosława Golona, „Elbing 1945 t.2" – Tomasz Stężała, Elbinger Neueste Nachrichten [8.03.1913] i [23.12.1913], świadkowie.
